این روزها بحث توافق نامه بلندت مدت« چین وایران » در کانون توجه رسانه ها وافکار عمومی قرار گرفته است.

طرح  مباحث منفی علیه توافق نامه ایران وچین  چون طرح فروش جزیره ایرانی «کیش »  به چینی ها وتعبیر ترکمنچای دوم  از آن در ابعاد گسترده   عمدتا از سوی رسانه ها و افراد وابسته به جریان غرب  خاصه امریکا  دنبال شده است .سئوال این هست که این توافق نامه چیست؟ دقت وواکاوی در بندهای این توافق نامه نشان می دهد،عمده  محورهای  آن اقتصادی است.چین در حال تبدیل شدن به یک قدرت جهانی است وهمه پیش بینی ها نشان می دهد که به زودی امریکا را به لحاظ اقتصادی وفن آوری پشت سر خواهد نهاد. طرح  عقد قرار داد در سال 1394در سفر آقای« شی جین پینگ»ریس جمهور خلق چین به ایران مطرح  شدومورد توافق رهبران دو کشور قرار گرفت.سند همکاریهای جامع ایران وچین  بر سه محور مهم وراهبردی متمرکز هست؛اول همکاریهای جامع دو کشور در امور سیاسی.دوم تمرکز بر همکاریهای دفاعی وامنیتی وسوم  همکاریهای جامع اقتصادی. در سند جامع در حوزه اقتصادی، تمام نیازهای ایران به تکنولوژی وفن آوری وایجاد زیر ساخت ها دیده شده است.دوستان عزیز بدانند که کشور چین در اوج فن آوری است.جالب است بدانیم که هواپیماهای مسافربری ایرباس در شانگهای چین تولید می شوند.خودروهای پیشرفته بنز وبی ام و وگوشیهای پیشرفته اپل همگی  در چین ساخته می شوند.آقای شی جین پینگ در سفر تهران ،اقتصاد ایران و چین را مکمل دانستند،یعنی  ایران وچین می توانند در سایه همکاریهای جامع دو کشور نیازهای یکدیگر را مرتفع سازند،لذا استراتژی برد_برد دنبال می شود. چین

این اقتصاد بزرگ دنیا  نیاز به انرژی دارد وایران می تواند نیاز چین را به انرژی در درازمدت تامین کند واز طرفی چینی ها می توانند نیازهای اقتصادی وفن آوری وتکنولوژیک ما را  در این شرایط سخت تحریم تامین نمایند.عمده نگرانی غرب دراین زمینه  به قدرتمند شدن دو کشور ایران وچین در شرایط جدید  وتقویت محور شرق بر می گردد، زیرا عصر پسا کرونا را عصر شرق  می نامند واین مساله خوشایند  آمریکا وغرب نیست.لذا بیشترین خط تخریب  علیه این توافق نامه از سوی این جریان ساماندهی شده است.

بی شک این توافق نامه می تواند در انتقال  قدرت از غرب  به شرق وکاهش مخاطرات وتهدیدات امریکا علیه ایران بسیار موثر باشد.

البته چینی ها توافقاتی شبیه با ایران را با عربستان وبرخی کشورها  هم امضاء کرده اند.

ایران با این توافق ضمن مقابله با تحریم های ظالمانه آمریکا وغرب  کشور را در مسیر پیشرفت وحرکت روبه جلو در حوزه اقتصاد وفن آوری قرار داده است.

در پایان باید گفته شود که این توافق نامه حداقل در چند حوزه  به افزایش قدرت وعمق استراتژیک ایران کمک خواهد کرد:

1_کاهش فشار تحریم ها وفراهم شدن شرایط برای عبور و دور زدن تحریم های گسترده آمریکا وغرب.

2_فراهم شدن زمینه برای توسعه اقتصادی کشور از طر یق تقویت صادرات نفتی وغیر نفتی به چین وتسهیل شدن زمینه واردات آخرین فن آوریها وتکنولوژی به ایران.با این کار ایران از قافله پیشرفت جهانی عقب نخواهد ماند ومی تواند نیازهای خود را تامین نماید.

3_با این توافق مواضع ایران در عرصه بین المللی تقویت خواهد شد.چین عضو شورای امنیت سازمان ملل است،ایران می تواند با تکیه بر شرق  ،فشارهای غربیها را در مجامع بین المللی به حداقل برساند.

4_تقویت جایگاه ایران در گفتگوهای هسته ای با غرب،چین به عنوان عضو شورای امنیت در کنار روسیه می توانتد به تقویت مواضع صلح آمیز هسته ای ایران وممانعت از فعال سازی مکانیزم ماشه علیه کشور بسیار اثر گذار باشند.امروزه آمریکا در کنار فعالیت برای بر هم زدن برجام ،تلاش می کند  پرونده ایران دوباره به شورای امنیت ارجاع داده شود.ایران از طریق همکاری جامع با کشورهای بزرگ چون چین وروسیه تا الان از اجرایی کردن این راهبرد غرب ممانعت کرده است.

ایران در شرایط کنونی ودر جهان پسا کرونا بازیگر قدرتمندی است.تقویت نگاه به شرق ضمن ایجاد توازن در سیاست وروابط خارجی ،یک اثر مهم خواهد داشت وآن کاهش قدرت هژمونی آمریکا در خاورمیانه خواهد بود،به عبارتی ایران در انتقال قدرت از غرب به شرق می تواند بسیار نقش آفرین واثر گذار باشد.

دامن زدن به بحث چین هراسی در ایران در واقع اقدامی دفاعی از سوی آمریکا وغرب  علیه نظم جدید بین المللی است،نظمی که می تواند بستر لازم را برای تقویت قدرت ایران در نظام بین الملل فراهم آورد ودامنه فشار وتهدیدات امنیتی واقتصادی امریکا را علیه ایران به شدت کاهش دهد.